Dag 23: Rome

Gisterenavond belde Pino me op. Hij was bij zijn mama en wilde me vandaag ontmoeten. Ik werd zelfs uitgenodigd om bij zijn moeder te lunchen.

Maar mijn eerste werk van vandaag was mijn testimonium afhalen, ergens op het Sint-Pietersplein. Ik ging niet me de fiets, maar met de metro. Maar wat een gewriemel in die overvolle metro! Er moest zelfs iemand zijn buik goed intrekken, anders bleven we vast staan.

Op het Sint-Pietersplein vroeg ik de weg aan de Zwitserse wacht. Ik moest eerst mijn credenziali  tonen en dan volgde er nóg een controle. Precies als in de luchthaven! Daarna moest ik nog eens bij de politie komen. Dan moest ik een bureau binnen en  mijn paspoort afgeven waarop ik een badge kreeg. Dan naar een ander bureau, waar ik aan de deur bleef staan. Die persoon belde iemand op. Ik moest mijn papieren afgeven en blijven staan en na enkele minuten kwam hij terug met mijn testimonium.

Daarna bezocht ik nog een klein kerkhofje binnen het domein.

Op het afgesproken uur stonden Pino en ik oog in oog met elkaar. We bezegelden het terugzien met een grote pint.
Daarna gingen we de bus op, richting moeder en vrouw, die ons stonden op te wachten.

Tijdens het lekkere eten hadden we een goede babbel. We smeedden plannen om in België een trappisten rondrit te fietsen.

Zo was het al een gans stuk in de namiddag. Pino moest nog 400 km rijden en ik moest op zoek naar de juiste metro om veilig in mijn ostello aan te komen.

Het ostello wordt gerund wordt door immer lachende nonnetjes. Het zijn allemaal kleintjes en vreemde, maar lief en zacht in omgang.

Morgen mijn fiets binnendoen.

Zo dit was het voor 2018, maar voor volgend jaar staan er al een paar camino's op de rol.

Ciao

Op de vriendschap

Il testimonium

Rome vanop de fiets

Dag 22: Sutri – Rome

Tijdens het ontbijt raakte ik met een koppel Duitsers aan de praat. Plots herkenden we elkaar van drie dagen geleden. Op die lange hellingen ging hij te voet en zijn dame wachtte boven. Maar nu kwam de waarheid naar boven... Zij reed met een e-bike en hij had maar 14 versnellingen!
Toen ik vroeg of hij de pas had gedaan, antwoordde hij dat hij te oud was. Ik schat hem tussen de 55 en de 60. Op dat moment groeide ik een beetje...
Wel waren we het eens wat Toscane betreft: heel zwaar en zeker met die hitte er nog bij!

Over de rit van vandaag valt niet veel te vertellen. Hij was kort - 56 km - en liep grotendeels langs de SS2, een hoofdweg.
In het begin waren er twee rijvakken, later vier en in Rome zelfs vijf.
Zo reed ik Rome binnen. Wat een verschil met vijf jaar geleden toen Willy en ik kilometers langs de Tiber hadden gereden en op een boogscheut van het Sint-Pietersplein uitkwamen! 

De paus hield een korte dienst en gaf ons de zegen. 

Maar toen begon het: "Waar vind ik een slaapplaats?"
Ik belde verscheidene plaatsen en zegde toe als Jan de Belg. Maar toen ik het adres ingaf op de fiets gps, vond die het niet. Ook mijn smartphone kon me niet helpen, want 4G is nog steeds geblokkeerd.
Ik ging even zitten en waarachtig... de oplossing kwam letterlijk en figuurlijk uit de lucht vallen. Er viel een duivenstront op mij. Toen ik recht stond om die af te kuisen, zag ik de taxi's staan. En ik daar naartoe...
Zij wisten waar het was. "Maar wat wilde ik van hen?" vroegen ze. De ene wou voorrijden, maar dat kostte 37euro. Hij zag aan mijn gezicht dat ik dat teveel vond en vroeg mij een voorstel te doen. "Twintig euro," zei ik. Dat kon niet. Daarop zei de andere: "27 euro met de fiets in de taxi." En wij weg!
Pas als je eens bij een Italiaan in de auto zit, zie je hoe zij rijden. 

Zo, de camino Francigena eindigt in Rome en de mijne ook!! x 

Fontana Sutri

Amfitheater Sutri

Rotswoningen in Sutri

Sint-Pietersplein Rome

Klik op het kaartje om te vergroten

Dag 21: Bolsena – Sutri

Vanmorgen moest ik niet vroeg uit de veren, want er stond een korte rit gepland.

Bij het verlaten van Bolsena kreeg ik het meer in het vizier, maar door de weersomstandigheden was het niet heel zichtbaar. 

De wind was opnieuw van de partij. Het ging grotendeels licht bergaf, maar toch moest ik goed bijtrappen. "Zou ik beter mijn karre niet keren?" vroeg ik me af.

Er is ook een voordeel aan die wind: mijn was is iedere dag vlug droog.

Intussen had ik al gezorgd voor een plaats om te overnachten. Het is zaterdag en ik zit dicht bij Rome: niet lang wachten was dus de boodschap.

Onderweg stonden veel kraampjes met paddenstoelen. Dat moet hier iets van de streek zijn. Uiteraard heb ik deze middag dan ook een pasta met paddenstoelen gegeten. Lekker!

Op het einde van de rit, die maar 65 km lang was, reed ik door een dal en zag af en toe een dorpje op de hoogte.

Zo was het ook toen ik Sutri binnenreed. Het viel me op dat veel huizen puur op rotsen zijn gebouwd. Ik vroeg me af of de mensen hier een kelder hebben.

Vanavond zal het niet gemakkelijk zijn om de slaap te vatten. Sutri is volop aan het feesten. 't Muziekske speelt dus al zijn repertoire. 

Groetjes van een pellegrino die uitkijkt naar de aankomst op het Sint-Pietersplein 

Meer van Bolsena

Stadspoort Viterbo

Viterbo

Sutri

Sutri

Klik op het kaartje om te vergroten