Om acht uur waren de vijf present om mij te vergezellen tijdens de eerste rit.
Luc en Werner reden mee tot in Doornik. De anderen, Marc (mijn leermeester), Willy (die mij al eens vergezelde naar Rome) en Eddy (de fietsvriend van de woensdagnamiddag), reden de ganse rit mee en blijven overnachten.
Met z'n zessen reden we tot in Doornik, waar we een koffietje dronken en afscheid namen van Luc en Werner.
De rit verliep over vlakke, rustige wegen met prachtige vergezichten. Er was wel veel tegenwind.
Het grootste probleem was een café vinden dat open was.
Na 108 km waren we ter plaatse. Er stond niemand aan de balie, dus konden we niet in onze kamer.
We maakten er geen probleem van en gingen aan de overkant van het hotel, in de Buffalo grill iets drinken.
Terug bij het hotel, ontdekten we dat daar niemand aanwezig is tijdens het weekend. Na een telefoontje, vonden we de toegangskaarten in de brievenbus.
Terug bij het hotel, ontdekten we dat daar niemand aanwezig is tijdens het weekend. Na een telefoontje, vonden we de toegangskaarten in de brievenbus.
Maar wat met onze fiets? Ik wees mijn vrienden erop dat dit geen enkel probleem was. Ik toonde hen hoe je een fiets mee neemt in de lift om hem dan op de kamer te stallen. "Nog nooit meegemaakt," zeiden ze vol verbazing.
Nu een douche nemen en eten in de Buffalo grill.
Morgen komen de drie terug en zet ik mijn camino in mijn eentje verder.
Groetjes
![]() |
| Hoe de fiets meenemen met de lift |
![]() |
| klik op het kaartje om te vergroten |




wij weer veilig thuis! een goede verderzetting van jouw camino gewenst en hou het veilig!!
BeantwoordenVerwijderengroetjes,
Luc
Een nieuw avontuur. Veel plezier , hou het veilig en geniet Jan.
BeantwoordenVerwijderenHet “pelgrimmeren” is er blijkbaar uit want hij begint in 3 sterrenhotels te overnachten of was het enkel om zijn 1 dags compagnions te plezieren
BeantwoordenVerwijderen