Jan naar Zuid-Italië : Dag 16: Fornovo di Taro

Gisterenavond heb ik mijn fiets nog eens in orde gezet, zodat hij in orde was voor de volgende bergrit: remmen aanpassen, tandwielen proper maken, ketting oliën na al die stoffige wegen.

Vanmorgen heb ik mijn parcours aangepast, want wat een drukte! De nieuwe weg was wel iets langer. Bij het uitstippelen vreesde ik ook voor de beklimming, maar achteraf bleek mijn keuze een hemelse ingeving.

Van verkeer was er geen sprake meer en het was dubbel en dik genieten van de natuur. Na iedere bocht zag ik een nieuw postkaartje. Dat zou zo 45 km lang duren, tot ik op de middag de Passo della Cisa bovenkwam. Ik vertrok vanop een hoogte van 150 m om uit te komen op een hoogte van 1 041 m. Daarvoor had ik 951 hoogtemeters nodig.

Boven gierde de adrenaline opnieuw door mijn lichaam: boven komen en nog kunnen genieten van het landschap, dat is formidabel. Twee jaar geleden deed ik het omgekeerde en nu kwam ik tot het volgende besluit: als de reis ten einde is, terugkeren op dezelfde route en zo heb je niets gemist.

Nadat ik mijn broodjes - van gisteren - smakelijk had opgegeten, genoot ik met volle teugen van een 25 km lange afdaling. Vooral de snelheid was de max. Maar intussen probeerde ik ook nog te genieten van het natuurlijke schouwspel.
Hoewel het deze morgen erg fris was - maar met een blauwe hemel - werd het doorheen de dag steeds warmer. Toch bleef het nog altijd een lekkere temperatuur om te klimmen en te dalen. Maar toen ik in het dal kwam, blies er een hete wind.

Toen ik na 89 km aankwam, ging ik op zoek naar mijn bed. Met met mijn gps lukte het niet. Ik sprak enkele inwoners aan, maar bleef rondjes draaien in de stad. Tot iemand zei: "Gebruik jouw smartphone." Toen moest ik bekennen dat ik op geen 3 of 4G kon gaan.

Proximus heeft me geblokkeerd. Dat komt door het dure Zwitserland: mijn rekening liep al op tot 60 euro! Ik moet ze dankbaar zijn voor de blokkage. Ik wist daar niets van! Blijkbaar zijn er andere providers die dat niet doen en dan zit je met een torenhoge rekening. De Franse pellegrino vertelde me dat hij in Zwitserland aan 250 euro lag om gewoon te telefoneren.

Aangekomen in de ostello werd ik ontvangen door een gendarme van een vrouw. Ik leek wel haar hond. Met haar korte bevelen!

Intussen heb ik kennis gemaakt met een Fransman, een 'Ollander' en een Belg uit Grimbergen.

Groetjes van een pellegrino die genoten heeft van zo'n mooie dag en die nu zegt: "Laat alles maar op mij afkomen." (Daarmee bedoel ik de natuurlijke hindernissen.)