Een beschrijving van de camino

Via Francigena ook wel bekend als de weg naar Rome

De Via Francigena heeft door de eeuwen vele namen genoten, de Via Romea, de Lombardische weg, de Iiter Francorum en de weg naar Rome. Een reflectie van de verschillende nationaliteiten uit heel Europa die van deze route gebruik maakte, op weg naar de eeuwige stad. De Via Francigena is de middeleeuwse weg die het Engelse Canterbury verbond met Rome. De route loopt achtereenvolgens door Engeland, Frankrijk, Zwitserland en uiteindelijk Italië. In het jaar 900 werd deze route voor het eerst beschreven en vandaag de dag is ze een onderdeel van het Europese culturele erfgoed. Jaarlijks trokken tienduizenden pelgrims langs deze route zuidwaarts naar het graf van de apostels Petrus en Paulus in Rome. Terwijl handelswaar en kooplui noordwaarts stroomden, naar de rijke havensteden van Noord-Frankrijk en Vlaanderen. Het is langs de Via Francigena dat Noord-Europese kunstenaars, zoals Dürer en Rubens reisden, om de wonderen van de Italiaanse renaissance te bestuderen. Geen route in Europa was zo belangrijk voor de handel en uitwisseling van kunst en cultuur als de Via Francigena. Vanuit het eeuwenoude Canterbrury trekt de Via Francigena naar de witte kliffen van Dover, waar u net als honderduizenden pelgrims van weleer het kanaal oversteekt. In Frans Vlaanderen en de Artois loopt de route langs de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog, daarna reist u door de Champagne en de majestueuze middeleeuwse stad Reims. De Via Francigena vervolgt zijn weg naar het zuiden naar de uitlopers van de Jura. Hierna gaat het richting de Alpen en via een hoge pas daalt u af naar het prachtig gelegen Lausanne. Na een korte tijd het meer van Geneve gevolgd te hebben, klimt de Via Francigena steil naar de wereldberoemde Sint Bernhardpas, waarbij u de grens met Italië oversteekt. Via de universiteitssteden Aosta en Vercelli trekt u door het vruchtbare landschap van de Piedmont. De route volgt de loop van de Po naar het zuiden om dan het prachtige cultuurlandschap van Toscane te betreden. Via oude Romeinse heirbanen en de beroemde strade bianche van Toscane bereikt u Lazio, de vruchtbare streek waar het eeuwige Rome ligt, de eindbestemming van deze ongelooflijk gevarieerde tocht.

Via Appia

De Via Appia werd oorspronkelijk in 312 v.C aangelegd en was het idee van Appius Claudius Caecus, de toenmalige censor (een belangrijke magistraat) van Rome. Hij stond bekend als iemand die grote openbare werken liet uitvoeren die de gemene burger ten goede kwamen.

Het bekendste van deze openbare werken is deze weg die bij de voltooiing Rome verbond met de havenstad Brindisi. 

De weg werd aangelegd op een vlakke aarden oppervlak waarop cement en kleine stenen werden gelegd. Daarop werd een grindlaag gelegd waarop grote in elkaar passende stenen werden geplaatst die voor een vlak oppervlak moesten zorgen. Volgens geschiedkundigen pasten de stenen zo goed in elkaar dat je er nauwelijks een mes tussen kon steken. Langs elke kant werden greppels gegraven.

Een 560 kilometer lange weg

De Via Appia begon aan het Circus Maximus en passeerde de Thermen van Caracalla en verderop de Aureliaanse Muur. In de buurt van Rome werden langs de weg grafmonumenten gebouwd. 

Buiten Rome voerde de weg door welvarende buitenwijken recht door de Appenijnse heuvels en Pontijnse moerassen tot aan Terracina, een kunststadje 56 kilometer ten zuiden van Rome. Van daar liep de Via Appia verder lnags de westkust tot aan Capua, het eindpunt van de oorspronkelijke weg, 210 kilometer van Rome. 

Romeins plaveisel

Dankzij de nieuwe weg kon het Romeinse leger sneller militair materieel en troepen naar het zuiden sturen wat hen hielp in het behalen van meerdere overwinningen. 

De Via Appia werd rond het jaar 295 v.C. verlengd tot Beneventum en amper vijf jaar later werd de weg verder doorgetrokken tot aan Venusia en Terentum. Uiteindelijk liep de Via Appia helemaal tot aan de havenstad Brindisi, aan de oostkust, 560 kilometer van Rome

Overzicht van mijn route