Gisterenavond zaten we met alle pellegrino's samen in hetzelfde restaurant. In samenwerking met de ostello werd daar een pellegrinomenu aangeboden tegen een schappelijke prijs.
De Fransman zat bij mij. Hij vertelde over zijn wandeltochten. Als ik dat allemaal hoor, dan heb ik nog veel werk hoor!
De Fransman zat bij mij. Hij vertelde over zijn wandeltochten. Als ik dat allemaal hoor, dan heb ik nog veel werk hoor!
Vannacht trok een dondervlaag voorbij, maar deze morgen was alles weer als voorheen.
Vandaag zat ik al om 7.30 uur op de fiets, want ik had een ritje van 108 km door de eeuwige rijstvelden voor de boeg.
Na een twintigtal kilometer kwam ik aan Vercelli, waar ik twee jaar geleden heb geslapen. Ik belde aan en werd vriendelijk ontvangen met koffie en koekjes. Ze boden me zelfs een eau de vie aan, maar dat aanbod heb ik wijselijk afgeslagen.
Intussen wees de thermometer 24° aan.
Mijn rit ging verder via onverharde caminowegen tussen de rijstvelden. Ik kon er Willy's hoogpootmeeuw opnieuw aanschouwen. Dankzij mijn lessen Spaans voor op reis, kon ik intussen de juiste benaming vragen aan een Italiaan: een airone guarda buoi.
Het was een overgangsrit, een rit voor spurters, want hij was zo plat als een biljart.
Maar de hitte was spelbreker, vooral in de velden, waar ik er heel wat beten bij kreeg. Ik had al twee pellegrino's gezien met een lange broek en een hemd met lange mouwen. En nu begreep ik waarom...
Na de middag liet ik me weer bekoren om de rechte weg te verlaten. Tot mijn grote ontsteltenis werden die onverharde wegen zompig door de regen van deze nacht. Het was bovendien ook nog vochtig heet. Mijn besluit stond snel vast: terug op de rechte, ietwat drukke weg.
In Tromello laste ik even een drinkstop in. Toen ik op het terras zat, kwam een man aangefietst die vroeg of ik een stempel moest hebben. Hij verdween en zijn vrienden zeiden: "Die zie je niet meer terug met je boekske."
Plots dook hij op en hij had zelfs een credenziale del pelle mee.
Plots dook hij op en hij had zelfs een credenziale del pelle mee.
Verwonderd bleef ik kijken naar het bevloeiingssysteem van die velden. Waar bleef dat water vandaan komen?
Intussen waren de Alpen uit het zicht, maar in de verte doken de Apennijnen op.
Om kwart over drie kwam ik aan bij een heel nette ostello.
Ik rustte even uit om daarna de stad te bezoeken.
Om 19 uur was het nog 31°!
Om 19 uur was het nog 31°!
De foto's die je nu ziet, zijn anders dan twee jaar geleden, omdat ik toen uit de andere richting kwam.
Groetjes van een pellegrino die tevreden is over de rit, maar nu zijn beten moet verzorgen
 |
| In de eeuwige rijstvelden |
 |
| Een klein rangeerstation voor het water |
 |
| De eeuwige rijstvelden |
 |
| Castello in Vercelli |
 |
| Vercelli |
 |
| Ponte Coperto 1951 |
 |
| Resti Ponte Romana III sec |
 |
| Piazza della Vittoria Pavia |
 |
| Apothekeres van dienst |
 |
| Torre medievali Pavia |
 |
| Torre medievali Pavia |
de helft is in zicht! Veel succes!
BeantwoordenVerwijderenIk geniet mee van de prachtige foto's en het reisverslag :-)